Çocukları Kaybedilmiş Kadınlar...

20 Mart 1995.

Hasan Ocak o gün evine dönmedi.

55 gün sonra, işkence edilmiş cesedinin kimsesizler mezarlığında gömülü olduğu ortaya çıktı.

Hasan Ocak ilk değildi.

1990-2011 arasında, 1901 insan kaybedildi.

27 Mayıs 1995.

Otuz insan, kimliği belirsiz(!) kişilerce gözaltına alınıp, kaybedilenler için İstanbul/Galatasaray Meydanı'nda, her Cumartesi  oturmaya başladı.

Şiddet yok, slogan yok, yürüyüş yok; "çocuğumuz, eşimiz, babamız nerede" çığlıkları sessizdi...

Ülkenin iklimi kimi zaman bu çığlıkların arkasında durdu; çoklukla da cop, gözaltı, biber gazı...

15 Ağustos 1998-13 Mart 1999.

1093 çığlık gözaltına alındı.

Tam on yıl sustu Galatasaray Meydanı.

31 Ocak 2009.

Kaybedilenleri aramaya devam etti o meydan.

Her hafta sessizce.

5 Şubat 2011.

Devlet "o sessiz çığlığı duyuyorum" dedi.

25 Ağustos 2018

700. kez sessiz çığlık için gelenlere bağırdık; "eski Türkiye, statüko candır..."